استان بوشهر يكي از جنوبي ترين استانهاي كشور است كه در جنوب غربي ايران و در فاصله 27 درجه و 18 دقيقه تا 30 درجه و 14 دقيقه عرض جغرافيايي و 50 درجه و 8 دقيقه تا 52 درجه و 57 دقيقه طول جغرافيايي واقع گرديده است. اين استان از شمال به استانهاي خوزستان و كهگيلويه و بويراحمد، از جنوب به خليج فارس و استان هرمزگان، از مشرق به استان فارس و از غرب به خليج فارس محدود بوده و با 625 كيلومتر مرز آبي، طولاني ترين همسايگي را با آبهاي نيلگون خليج فارس دارد . استان بوشهر با 5/23167 كيلومتر مربع وسعت حدود 4/1 درصد از مساحت كل كشور را به خود اختصاص داده و از اين لحاظ هفدهمين استان كشور محسوب مي گردد .

نژاد : مردم استان بوشهر از نظر نژادی اختلاطی از نژاد آريايی، سامی، آفريقايی و نژاد خاصی كه اصطلاحاً به بوشهری معروف است، هستند . پيش از ورود و استقرار آريایيان در بوشهر، نژادهادی بومی در اين منطقه می زيسته اند و مداركی كه از عصرحجر و برنز (مفرغ ) باقی مانده بر اين قضيه گــواهی می دهد كه علاوه بر نژاد مديترانه ای نژادهای ديگر مانند دراويدی، سياه پوست، سامی، عيلامی و عرب نیز در این سرزمين سكونت داشته اند .

موسيقی استان بوشهر از قدمت طولانی برخوردار بوده و استعداد لازم برای تبديل شدن به يک قطب موسيقی را دارد . اشكال و ژانرهای موسيقی، شكل و فرم، ريتم وزن و طنين غالب در موسيقی منطقه، چگونگی اجرا در گونه های مختلف موسيقی، تكنيک های آوازی، موسيقی مراسم های گوناگون در منطقه و مخصوصا در قشم دارای جاذبه های بسياری است و از زيبايی خاصی برخوردار است . آن چه كه امروز در موسيقی منطقه (بوشهر، هرمزگان و دشتستان) موجود است ؛ اين است كه معمولاً از ساز جفتی استفاده می كنند و كلام نقش كمتری در آن ايفا می كند . ژانر های متنوع موسيقی منطقه معمولا”ريتميک هستند كه كهن ترين آن ها با سه ساز كوبه ای دهل(dehol) ، كسر(kaser) و پيپه(pipe) معروف به دهل كسر اجرا می شوند.