فلات ايران آب و هوايي نسبتاً خشك دارد. ايران در كمربند آب و هوايي خشك جهاني قرار گرفته است و رشته كوههاي البرز و زاگرس از رسيدن جريان هاي هوايي مرطوب درياي خزر(خزري) و مديترانه اي به داخل آن جلوگيري مي كنند. سرزمين ايران به دليل گسترده شدن آن بين 25 و 40 درجه عرض جغرافيايي، و هم چنين به دليل وجود ارتفاعات، از تنوع آب و هوايي جالب توجهي برخوردار است.
در ماه هاي دي و بهمن در ايران سه منطقه آب و هوايي وجود دارد. كرانه هاي درياي خزر با آب و هوايي ملايم و نسبتاً سرد، بخش هاي مركزي با آب و هوايي زمستاني، و بخش هاي جنوبي با آب و هوايي معتدل و مطبوع، چهره مي نمايانند.
به طور خلاصه، سراسر شمال كشور به ويژه منطقه هاي ييلاقي دامنه هاي البرز، مانند دره نور، كجور، كلاردشت و كتالم و همچنين آذربايجان، خراسان و منطقه هاي مركزي كوه هاي زاگرس –ميان تويسركان و گلپايگان– براي گذراندن تعطيلات گردشگران داخلي و همچنين جهانگرداني كه به ايران سفر مي كنند در فصل تابستان نقاط مناسبي به نظر مي رسند. منطقه هاي جنوبي ايران با توجه به ناحيه هاي مختلف آن از پنج تا شش ماه به ويژه در طول زمستان مي توانند مورد استفاده جهانگردان داخلي و خارجي قرار گيرند.
جهانگردان خارجي كه در فصل زمستان به كرانه هاي جنوبي ايران سفر مي كنند با آب و هواي مطبوعي روبرو مي شوند در حالي كه در همان زمان در فارس و اصفهان برف و سرما و سيلاب چهره شهرها را دگرگون كرده است در فصل تابستان هواي بيشتر منطقه هاي ايران گرم مي شود اما نه آن چنان گرم كه طاقت فرسا باشد. بهار و پاييز به ويژه تعطيلات نوروزي براي جهانگردان و گردشگران داخلي زمان بسيار مناسبي براي سير و سياحت به شمار مي رود.