لباس مردان دو نوع است: 1 لباس کار، شکار و سواری 2 لباس رسمی
لباس کار:شلوار گشاد که عموماً به رنگ سیاه است و شالی روی آن بسته می شود و پیراهن دارای یقه که دکمه های آن از روی شانه به طرف سینه بسته می شود و آستین های گشاد دارد.
چوقا که مانند شنلی بر روی لباس پوشیده می شود توسط زنان از پشم گوسفند بافته می شود.
پاپوش مردان گیوه ای مخصوص بوده که اکنون کفشهای لاستیکی و چرمی جای آن را گرفته است.
لباس رسمی: مانند لباس عادی است ولی به جای چوقا، عبا می پوشند.
لباس زنان
شلوار پرچین و بلندی است که شبیه دامن استو تا روی پا و پنجه می رسد. میزان پارچه ای که استفاده می کنند 11 تا 16 متر است و به همین شکل چند شلوار نازک زیر آن می پوشند که دامن رویی از مخمل یا پارچه گران قیمت تهیه می شود.
روی این شلوار پیراهن بلند و گشادی می پوشند، روی پیراهن هم نیم تنه ای به نام ” یل” می پوشند و روی سر خود کلاهک زیبایی به نام لچک یا کلاقچه می گذارند. روی لچک روسری طویلی به طول 3 تا 5/3 متر به نام مینت است که با سنجاق به لچک آویزان می شود. کفش نیز همان گیوه است.
غذاها و نان های محلی و سنتی (مثل فتیر (پتیر) ، کاکولی ) از مهمترین جاذبه های این خطه به شمار می روند . تقریباً همه انواع خوراک ها در این استان تهیه و طبخ می شود. ولی متداول ترین غذا کباب بختیاری است.
کباب بختیاری از فیله گوسفند، سینه مرغ، فلفل دلمه ای، پیاز، روغن زیتون، پودر سیر و زعفران درست می شود.
بازی ها
بازىهاى چهارمحال و بختيارى عبارتند از:آب نخور تو، آبجى گلبهار، آزادي، آهاى بره را دزديدن، استاد را مگير شاگرد را بگير، استا مرا زد، الختر، الخترو، الک دولک، اللهداد، بابا شيطوني، بابا هيزمکش، بزن بزن، بکش بکش، بنفشه، پرستن، پشتکبازي، تالون خراب، تپچو، ترکهبازي، تقلا، توپى چوبي، تيراندازي، تير و کمان، تير و نشانه، جست و خيزک، جفت و خيزک، چالهچالهاي، چرخم چلنگ، چقه، چنگ و چاله، چوببازي، چوب تل، چوب معده، چوپان داش، چوچلي، حلال و حرام
مجموعه ايل بختياري همراه با سنن و شيوههاي خاص زندگي، به تنهايي يكي از جاذبههاي بينظير و چشم گير اين منطقه است. زندگي ايلي با الگوي سكونت و آداب و رسوم ويژه، مورد علاقه سياحان و ديدار كنندگان داخلي و خارجي است. اين جاذبه علاوه بر آنكه ديدار كنندگان عادي را به سوي خود جلب ميكند، ميتواند مورد توجه دانشجويان و دانش پژوهان علوم اجتماعي و انساني نیز قرار گيرد.
يكي از ديدنيهاي جالب توجه استان چهارمحال و بختياري كوچ ايل بختياري است. اگر چه در دهههاي آغازين قرن حاضر گروههاي كثير ايل بختياري نيز همانند ساير ايلات و عشاير ايران تخته قاپو (يكجانشين) شدند، اما هنوز هم بخشي از ايل، كوچ رو و متحرک است. كوچ روهای بختياري، زمستان را در دشتهاي شرق خوزستان و تابستان را در بخشهاي غربي منطقه چهارمحال و بختياري به سر ميبرند.