خوش‌نويسي:خوش‌نويسي از جمله هنرهاي با ارزشي است كه در استان مركزي طرفداران بسيار دارد. روستاي «واشقان» اين استان در اين زمينه شهرت بسيار دارد. از اين روستاي هنر پرور استادان به نامي چون استاد «فتحعلي واشقاني» و «محمد واشقاني» از اساتيد طراز اول و مطرح در داخل و خارج از كشور برخاسته‌اند.
	سفالگری: سفال ساوه شهرت فراوان دارد. از سفال‌هاي «كله دشت» كه بيش از چهار هزار سال قدمت دارد، مي‌توان نتيجه گرفت كه روزگاري ساوه يكي از مراكز مهم توليد و ساخت سفال بوده است. استاد ناد علي كوزه فروش از استادان به نام اين هنر در شهرستان ساوه  بود و پس از ايشان فرزندشان «عباس شايان پور» اين حرفه را ارايه مي‌دهند.
	گیوه دوزی: كار گيوه‌دوزي در پاره‌اي از نقاط چون ساوه، محلات، وفس و سنجان كم و بيش ادارمه دارد. سنجان در پنج كيلومتري غرب اراک قرار دارد و از قديم‌الايام يكي از مراكز دوخت گيوه در استان بوده است. هم‌اكنون نيز گيوه آجيده در اين منطقه رايج است.
	قالي‌بافی: قالي اراک از اهميت و اعتبار فراواني برخوردار است و با قالي كرمان رقابت مي‌كند. از نقوش زيباي لچک ترنج، شاه عباسي و گل ماهي گرفته تا نقوش چشم نواز مستوفي و خشتي همه و همه از اهميتي والا و ظرافتي قابل ستايش برخوردارند. يكي از مشخصه‌هاي اين قالي‌ها استفاده از مواد اوليه چون پشم و رنگ در بافت آن‌ها است.

گليم‌بافي: گليم‌بافي در مناطق مختلف شهرستان ساوه چون مأمونيه، زاويه و نوبران رواج دارد. در گليم ساوه استفاده از رنگ‌هاي مناسب و طرح‌هاي زيبا ديده مي‌شود و اين امر گليم ساوه را در سطح استان مطرح ساخته است. روستاي «نورعلي بيگ» در بخش مركزي شهرستان ساوه از جمله روستاهايي است كه بافت گليم در آن مشهود است. از انواع گليم‌ها، خورجين، گاله يا به اصطلاح ساوه‌اي‌ها «گووالا» و غيره تهيه مي‌شود. گاله اغلب در كودكشي مورد استفاده قرار مي‌گيرد. «سفره آرد» يا به قول محلي‌ها «اون سفرا» از ديگر دست‌بافت‌هاي مردم اين ديار است. سفره آرد گليمي ظريف از نخ پنبه است و معمولاً در نان‌پزي مورد استفاده قرار مي‌گيرد.